Łódź – to dawne polskie miasto, w którym uległy zmieszaniu różne style architektoniczne. Zatem spacerując po hałaśliwych łódzkich uliczkach można natknąć się nawet na skrawek Szwajcarii – niewielką willę, domek letniskowy Teodora Steigerta, który jest wpisany do rejestru zabytków architektury – pisze portal lodz-future.eu.
Z poniższych materiałów dowiesz się tego, co to za domek, kim był Teodor Steigert, właściciel tego dawnego zabytku oraz poznasz inne ciekawe fakty z historii budynku.
Rodzina Steigertów w Łodzi
Steigertowie byli zwykłymi rolnikami pochodzącymi z Wirtembergii, a na ówczesne ziemie polskie zaboru pruskiego przybyli na początku XIX wieku. Tutaj rodzina osiedliła się we wsi Nowosolna wraz z innymi niemieckimi kolonistami. Nowosolna znajdowała się wówczas w pobliżu małej wsi rolniczej, którą w tym czasie było teraźniejsze miasto Łódź.
Jako pierwszy z rodu Steigertów w Łodzi osiedlił się Jakub Steigert, który przyjechał do miasta wraz z synami, wśród których był Teodor Steigert. Po trzech latach od swego ślubu Teodor kupił na tych ziemiach majątek przy ulicy Piotrkowskiej, należący do jego szwagra. Tutaj przedsiębiorczy Teodor Steigert założył ręczną fabrykę wyrobów wełnianych, którą później zmechanizował. W tym samym czasie przedsiębiorca przedsięwziął na jakiś czas w Łodzi inną produkcję – przędzalnię bawełny przy ulicy Milionowej.
Dla takiego człowieka sukcesu niezbędne były odpowiednie posiadłości – stąd w Łodzi pojawił się drewniany dom letniskowy, swego rodzaju willa, wybudowana w stylu szwajcarskim.
Historia zabytku
Dom dla Teodora Steigerta został zbudowany mniej więcej w 1900 roku. Kupił on działkę i postanowił wybudować dla siebie domek letniskowy.
Dane z archiwów mówią o tym, że domek wynajmowano wczasowiczom – świadczy o tym plan budynku: schody i korytarz prowadzący do kilku pokoi.
Los dał możliwość Teodorowi Steigertowi, aby cieszył się wypoczynkiem w swojej letniej rezydencji w otoczeniu natury tylko przez krótki czas – właściciel zmarł w 1914 roku, pozostawiając domek swoim spadkobiercom. Spadkobiercy opiekowali się domem do 1945 roku. Oznacza to, że dom przetrwał zarówno pierwszą wojnę światową, jak i wojnę z okupantem niemieckim.
Zmiany przyniesione przez wojnę
Po zakończeniu drugiej wojny światowej w 1945 roku dom letniskowy Teodora Steigerta został przekształcony w placówkę edukacyjną – 23. gimnazjum, które działało jednak tylko przez dwa lata. Następnie w tym miejscu powstała szkoła średnia: zarówno powierzchnia domu, jak i ilość pokoi umożliwiały funkcjonowanie tu pełnoprawnej szkoły. W 1951 roku szkoła przeniosła się na ulicę Rudzką.
Jednak nawet po tych wydarzeniach były dom letniskowy Teodora Steigerta służył celom publicznym – stał się miejscem funkcjonowania domu dziecka. Kolejna transformacja nastąpiła wkrótce, wówczas budynek zaczął pełnić funkcje mieszkalne, gdyż urządzono w nim około trzydziestu mieszkań.
W listopadzie 1969 roku w domu wybuchł pożar – na szczęście obyło się bez ofiar, ale doszło wtedy do poważnych zniszczeń nieruchomości, która wymagała poważnej renowacji. Podjęto prace konserwacyjne, a niedługo potem w domu znów pojawili się mieszkańcy: zasiedlili mieszkania komunalne, co prawda – z toaletą na zewnątrz.
Wartość architektoniczna domu
Aktualnie były dom letniskowy Teodora Steigerta jest wpisany do rejestru zabytków jako typowy przykład architektury w stylu szwajcarskim: budowla ma typowe bogate rzeźbienie, kolumny i fryzy. Sam budynek został wykonany z drewna i postawiony na fundament. Funkcje dekoracyjne, jak i użytkowe pełnią balkony, galerie i werandy.
Dom Teodora Steigerta jest jedną z niewielu tego typu budowli, które przetrwały do naszych czasów w Łodzi. Jeszcze jednym budynkiem w tym stylu jest willa Ludwika Meyera, a także dawne zabudowania gospodarcze, które kiedyś również należały do przedsiębiorcy Ludwika Meyera.
